Een opa met dementie: verhaal van Tom

De opa van de 16-jarige Tom heeft al vijf jaar dementie. Tom heeft de ziekte vanaf het begin bewust meegemaakt. “Het is moeilijk, omdat hij ondertussen kwijt is hoe hij moet praten.” Ondanks de ziekte van zijn opa probeert de familie te genieten van de mooie momenten en focussen zij zich op dingen die ze nog wel kunnen. Lees hier het interview met Tom.

Vertel mij eens meer over je opa

“Mijn opa heeft nu een aantal jaar dementie. Hij praat niet meer in volledige zinnen en gebruikt verkeerde woorden voor wat hij bedoelt of communiceert via gebarentaal. Ik kan hem ook nog wel herinneren toen hij normaal was en dat hij nog dingen met mij kon doen. Nu kan hij eigenlijk alleen maar zeggen dat hij trots op mij is. Hij komt wel altijd bij mijn korfbalwedstrijden kijken. Ik zie hem op de tribune en dan zwaaien we even naar elkaar. Na de wedstrijd komen mijn opa en oma altijd even langs en zegt hij weer dat hij trots is. Het gaat dan toch wel redelijk goed en ik ben dan blij dat ze er nog zijn. Ik koester deze mooie momenten.”

Hoe ga jij met de situatie om op dit moment?

“Mijn opa herkent mij nog wel. Meestal als ik op bezoek kom, kan hij dus alleen zeggen hoe trots hij is. Ik merk dat ik het steeds moeilijker vindt, omdat ik geen gesprek meer met hem kan voeren. Dat kon vroeger wel en ik vind het wel jammer dat dit niet meer gaat."

Herinnert jouw opa zich nog wel een aantal dingen?

“Hij herinnert ons nog wel. Mijn opa weet ook vaak wel wat er gebeuren moet en hoe dit moet, maar het lukt hem niet meer."

Ik denk dat mijn opa in zijn hoofd nog goede gesprekken kan voeren met mensen, maar dat hij de woorden kwijt is.”

Hoe zorg jij ervoor dat je toch nog wat interactie houdt met je opa?

“Laatst kwamen wij terug van vakantie en dan laat ik hem foto’s zien. Deze foto's laat ik een stuk of vijf keer zien om toch de aandacht te krijgen. Het contact houden gaat niet soepel. Als ik iets vertel, zegt hij vaak dat hij het niet snapt en dat hij trots op me is.”

Hoe gaat je familie ermee om?

“Ik merk aan mijn vader dat hij het er zwaar mee heeft. Hij komt iedere donderdag langs. Later krijgen wij dan vaak te horen wat allemaal niet goed meer ging. Ook mijn oma vindt het lastig. Haar contacten vervagen en ze spreekt mensen minder. Zij heeft ervoor gekozen om geen rijbewijs te halen en mijn opa kan niet meer rijden. Ze zitten dus veel thuis. Mijn zusje kwam tot haar 8ste wekelijks langs en heeft dus minder contact met opa en oma.”

Wat wil je anderen meegeven die in dezelfde situatie zitten?

“Ik zou iedereen aanraden om het contact goed te blijven onderhouden, hoe stroef dit ook kan gaan. Je wilt de momenten met je opa of oma gewoon niet missen

en deze bij je houden. Als hij dan weg is, behoud je alsnog de goede herinneringen."

Onthoud de goede herinneringen en niet de dingen die minder goed gaan.”

Bekijk de documentaire met Tom

Benieuwd naar het hele verhaal van Tom. Bekijk hier dan de aflevering van onze documentaire serie.